Met zes op een eiland.

Met de herfst al in het land zou ik het bijna vergeten,
maar een maand geleden zaten wij met onze voeten in het gras en onze neus in de zilte zeelicht. In de verte schitterde steeds de mooie vuurtoren van Ameland.

Een verslagje in cijfers ...of toch niet helemaal.









AANTAL

• km gereden met de auto + remorque: 470 x 2 (niet zo veel in vergelijking met onze reis naar Zweden vorig jaar, in Nederland mag je wel maar 90km/u met remorque, dus in totaal moesten we zo'n 6 u rijden, we vertrokken zoals gewoonlijk lekker vroeg waardoor we een heel rustige en ontspannen heenrit hadden) 
• autozieke kinderen: slechts 1 die eens geklaagd heeft over buikpijn (met een 'pilletje, alias klein snoepje, was dat gauw weer over)

• tenten: 2: 1 grote tent met 2 slaapcompartimenten voor 2 personen en een GROTE leefruimte en 1 klein tentje voor 2 personen, alias de jongenstent. 

• kapotte of lekkende tenten: 0,000 (een leuke ervaring na onze bijna weggewaaide en kapotgescheurde tent van ons vorig kampeerweekendje)
• boottochten: 3: 2 x ferry en 1 robbentocht, een boottocht naar een zandbank vol zeehonden, deze boot had ook een speelkamerruim, daar kregen we Pjotr en Hilke niet meer uit. 
• keren dat een Nederlander iets van ons geleend heeft: slecht 1 ('hebben jullie een luchtbedpomp')
• gefietste kilometers op Ameland: 124,5 (Gefietst door Torben, K., en onszelf. Pjotr en Hilke genoten van het uitzicht vanuit de fietskar)

• gewandelde kilometers op Ameland: 39 (waarvan zelfs Hilke een deeltje zelf stapte, de rest bracht ze door in de draagdoek)

• meter van de tent tot de zandbak: 10 (dicht genoeg voor Hilke om op elk mogelijk moment naar de zandbak te ontsnappen)
• keren per dag dat we een krijsende Hilke uit die zandbak moesten halen: gemiddeld 6 ( er moest nu eenmaal ook gegeten, geslapen, gewassen, gewandeld, gefietst,...worden. Alhoewel dat, als het van onze kinderen afhing, we gerust ook de hele dag op de camping hadden kunnen blijven, maar dat zit nu eenmaal niet in onze aard. )
• treden in de vuurtoren: 236 (ook deze eigenhandig gestapt door Hilke)
• valpartijen met de fiets: 2 (beiden op Torben zijn naam)
• lekke banden: 1 (K. wist niet dat als je met je fiets tegen een metalen rooster rijdt, je er een platte band kan aan over houden)
• regendagen: 1/2 (maar ook dat was plezant, we knutselden in onze ruime tent, zelfs de buurkinderen kwamen mee doen)
• teken: 2: 1 op Pjotr zijn teen en 1 op mijn rug.
• ochtenden waarop we niet wakker werden door kabaal uit de jongenstent: slecht 2 (waarvan 1 als Torben op dauwtrip was met zijn papa)
• keren dat ik gekookt heb: 1,5 (alle andere maaltijden werden verzorgd door mijn liefste, als dat geen vakantie is!)
• boeken gelezen: 2 (en dat zijn er twee meer dan vorig jaar, een succes dus!) (een ontspannende Agatha Christie en 'Het goud van Tomas Vargas. De Verhalen van Eva Luna van Isabel Allende. Een verzameling kortverhalen over passie, verdriet, het leven, geweld maar ook liefde. )
• strandsessies: slechts 2. (we houden enorm van de zee en het strand, maar af en toe een uurtje of twee spelen op het strand volstaat voor ons, er zijn zoveel andere boeiende dingen te doen)
• dieren die we gezien hebben: nu moet ik even denken (konijnen, vogels, paarden, koeien, schapen, een ree, vissen, padden, allerhande insecten, zeehonden) ik kom uit op 10 soorten. De soorten vogels som ik niet apart op want dat zijn er heel wat! 
• avonden die eindigden bij kaarslicht en een goed boek, meestal ook nog wat maanlicht: 10! 
• avonden waarop ik in slaap viel boven mijn boek of zelfs boven het scrabble-bord: ook 10. (vermoeiend hoor, reizen met 4 kinderen)
• slips dat moesten uitgewassen worden: veel (want als je in de zandbak zit heb je ook geen tijd om naar het potje te gaan)

• wielen waarop Pjotr kan fietsen: 2 (geleerd op de eerste vakantiedag en vlot mee de camping rondgecrossd met de grote jongens)
• padden die uitkomen tegen de avond: veel te veel (zoveel dat je op een avondwandeling voortdurend moet kijken waar je je voeten zet)

Maar het geluk op de kinderen hun gezicht als ze kampen bouwden en rondfietsten en in de zandbak speelden kan ik niet in cijfers vatten. Net zo min als het vrije gevoel dat je hebt als je opstaat  in de natuur en je met een tas verse koffie naar de opkomende zon kunt kijken, als de voldoening die wij hebben als we een mooie en soms avontuurlijke wandeling met ons zessen maakten. 

Wat ik ook niet in cijfers kan gieten is hoe lastig het soms ook is, op reis met 4 kinderen dicht om je heen.  Of hoe moeilijk zo'n reis voor K. is, doordat haar volledig vertrouwde en gestructureerde wereld weg valt. En hoe moeilijk het dan weer voor ons is om daarmee om te gaan. 

En alle moeite die mijn liefste doet omdat ook ik toch af en toe van wat rust zou kunnen genieten, daar valt al helemaal geen getal op te plakken. 

Want één ding is zeker, zo'n kampeervakantie met 4 kinderen, dat lukt ons omdat wij dat samen doen.

Mijn liefste en ik. 

Wij keken samen naar de volle maan bij kaarslicht.