Zeeweekend: achter de schermen.

Ooit begonnen we met 6 volwassenen, 3 kinderen en 1000den zandkorrels.
Dit jaar waren we met 8 volwassen, 11 kinderen en 1000den zandkorrels op ons jaarlijks Zeeweekend. Een weekend waarop 5 oude kotgenoten van de man, ondertussen met gezin, uit het verre binnenland afkomen om samen te genieten van de zee en van elkaar.

Hoe ik dat voor elkaar speel om 19 mensen in mijn huis te slapen te leggen? (en neen ik woon niet in een kasteel, wel in een rijhuis met 5 slaapkamers, dit jaar stonden er ook twee tentjes in de tuin). Opruimen en afspreken zijn de sleutelwoorden. Het zeeweekend is altijd een goede reden om alle overbodige rommel eens uit de kamers te halen (maar piep niet achter het deurtje van de zolder he ;-)). Daarnaast maak ik een schema met wie waar slaapt, wat wij in huis hebben en wie wat nog moet meebrengen. (luchtmatrassen, slaapzakken, ...)
En zo gaat het ook met het eten, we stellen een menu op, wij halen de basis in huis en voor de rest wordt door iedereen iets meegebracht. We hebben nooit honger en houden er zelfs een volle frigo aan over. We eten altijd heel lekker, met dank aan de kookkunsten van één van de gasten. Op zondagmorgen genieten we steevast van een ontbijt met spek en eieren.

Je vraagt je misschien ook af of dat niet verschrikkelijk druk is, zo 19 man in huis, waaronder 11 kinderen. Het antwoord is ja. Maar eigenlijk ook niet. Er zijn meer volwassen in huis per kind dan als we zonder bezoek zijn. En bovendien houden de kinderen vooral elkaar bezig. Ik speel niet de perfecte gastvrouw die haar gasten bedient, maar laat me lekker zelf bedienen :-) Iedereen doet eigenlijk gewoon alsof hij thuis is en op het einde van de rit heb ik nog altijd minder in de keuken gestaan dan op een weekend zonder bezoek. Verder sluit ik even mijn ogen voor al het speelgoed dat kriskras door de living slingert, voor de keukentafel die vol ligt, voor de gang waar geen doorkomen meer aan is en als ik mijn ogen terug open doe op zondagavond is de gang leeg, de keuken opgeruimd en ligt het speelgoed netjes terug in de juiste bak. Zelfs de dekentjes in de zetel zijn terug mooi opgeplooid.

En wat we zoal doen op Zeeweekend?
Naar de zee gaan natuurlijk! Weer of geen weer, we gaan naar het strand. Geladen met schoppen, emmers, handdoeken, en een picknick. We bouwen een zandkasteel, een groot, met wallen rond om het te beschermen tegen het opkomende water. We spelen in het water. We graven voeten in. We zoeken schelpen. We kletsen wat af.

Uit de oude doos - fortenbouw

Na het strand is het was-tijd. We zijn al geoefend in het kinderen wassen aan de lopende band. Meer dan twee volwassenen hebben we daar niet voor nodig.
Ondertussen maakt een ander team het eten klaar. Zorgt iemand voor de aperitief. Leest iemand gewoon even in een boekje. Beslecht een andere een ruzie. En wiegt iemand de baby.
Na de maaltijd van de kinderen volgt een verhaaltje en gaan ze druppelsgewijs naar bed.

Verhaaltje voor het slapengaan. 

Dan is het grote-mensen-tijd: aperitieven, samen tafelen, stoere kot-verhalen vertellen en ...spelletjes spelen. De mannen zijn allemaal fervent board-gamers en dus wordt er 's avonds meestal gespeeld. Bij een lekker biertje en liefst ook nog een droge worst. De vrouwen doen ook al eens mee, maar meestal liggen we half te suffen in de zetel. Het board-gamen is met de jaren en het aantal kinderen wel wat afgenomen (het gezinsleven vergt veel van de papa's).

Het is fijn zo'n Zeeweekend. Samen zijn met oude vrienden, praten over verleden, heden en toekomst. Het is fijn, de kinderen samen te zien spelen. Het is fijn om moederpraatjes en mannenpraatjes te houden. Het is fijn te zien hoe vlot dat elk jaar opnieuw allemaal verloopt, met 19 mensen in een huis. Misschien hebben we dat wel te danken aan het gedeeld kot-verleden van 6 van de volwassenen.

Het is fijn, zo'n weekendje vakantie in eigen huis.

Dankjewel vriendjes.