Moedertjesdag komt eraan.
Al een week lang wordt mij op tijd en stond duidelijk gemaakt dat er iets op til is. Hilke verklapte me op school al wat ze net gemaakt had en toonde me ook waar juf het gezet had om te drogen.
Ik kneep mijn ogen even dicht.
Torben gebaart van niets, maar polste toch al eens bij zijn papa wanneer het nu moedertjesdag is.
'Het is iets mooi en ook leuk', verklapt K. me.
Ik sloot mijn oren maar wat af.
Maar Pjotr zit het meest vol ongeduld. Hij vroeg al meerdere keren wanneer moedertjesdag nu precies is. En omdat hem dat nog net iets te ver af is, maakte hij een tekening in de klas, pakte het in in krantenpapier met veeel plakband en verstopte het - zoals het hoort - bij thuiskomst. Tijdens het boekjesmoment deze avond werd de spanning hem te veel (hij zat dan ook net naast het verstopte goed) en haalde hij het pakje boven.
- 'Is het niet wat te vroeg voor je pakje?'
- 'Nee, nee, dit is voor nu.'
- 'En waarom?'
- 'Omdat ik mijn mama heel graag zie'
Een prachtige tekening van mijn jongen met tekenvrees. Uit schrik om iets niet mooi te tekenen, tekent hij meestal niets.
Groetjes van een mama met gesmolten hart.
